انواع نخ جراحی:
نخ جراحی یک نوع نخ پزشکی است که برای ایجاد خطوط و اتصالات در جراحی‌های مختلف استفاده می‌شود. این نخ‌ها به طور عمده از موادی مانند پلی‌پروپیلن، نیلون، پلی استر، پلی کربنات، پلی گلیکولید، پلی لاکتید و پلی دی اکسانون ساخته می‌شوند. نخ‌های جراحی ممکن است به صورت تک‌رشته‌ای یا چند رشتهای باشند و با توجه به نوع استفاده در جراحی‌ها، به انواع مختلفی تقسیم می‌شوند. در ادامه به بررسی برخی از انواع نخ جراحی و مدل‌های مختلف جنسی آن‌ها پرداخته می‌شود:
۱. نخ پلی‌پروپیلن: این نخ برای ایجاد چرخه‌های پوستی، اتصالات در بخش‌های مختلف بدن و جراحی‌های پلاستیکی استفاده می‌شود. نخ پلی‌پروپیلن معمولاً به صورت تک رشتهای بوده و از پلاستیک بسیار محکمی تشکیل شده است.
۲. نخ نیلون: این نخ برای ایجاد خطوط خارج از بدن و اتصالات داخلی بدن استفاده می‌شود. نخ نیلون به صورت تک رشتهای یا چند رشتهای تولید می‌شود و ساختار زیادی از جنس پلی‌آمید است.
۳. نخ پلی استر: این نخ برای ایجاد خطوط در جراحی‌های قلبی، داخلی و خارجی بدن، اتصالات و همچنین ایمپلنت‌های پزشکی استفاده می‌شود. نخ پلی استر به صورت تک رشتهای یا چند رشتهای تولید می‌شود و ساختار آن از جنس پلی استر است.
۴. نخ پلی کربنات: این نخ برای ایجاد خطوط در جراحی‌های قلبی، داخلی و خارجی بدن و اتصالات استفاده می‌شود. نخ پلی کربنات معمولاً به صورت تک رشتهای است و از جنس پلی کربنات ساخته می‌شود.
۵. نخ پلی گلیکولید: این نخ برای ایجاد خطوط و اتصالات در جراحی‌های داخلی و خارجی بدن، درمان چشمی و همچنین درمان‌های بیماری‌های نرم‌ناک استفاده می‌شود. نخ پلی گلیکولید معمولاً به صورت تک رشتهای یا چند رشتهای ساخته می‌شود و از جنس پلی گلیکولید است.
۶. نخ پلی لاکتید: این نخ برای ایجاد خطوط و اتصالات در جراحی‌های داخلی و خارجی بدن، درمان چشمی و همچنین درمان‌های بیماری‌های نرم‌ناک استفاده می‌شود. نخ پلی لاکتید معمولاً به صورت تک رشتهای یا چند رشتهای ساخته می‌شود و از جنس پلی لاکتید است.
۷. نخ پلی دی اکسانون: این نخ برای ایجاد خطوط و اتصالات در جراحی‌های داخلی و خارجی بدن، درمان چشمی و همچنین درمان‌های بیماری‌های نرم‌ناک استفاده می‌شود. نخ پلی دی اکسانون معمولاً به صورت تک رشتهای یا چند رشتهای ساخته می‌شود و از جنس پلی دی اکسانون است.
همچنین، نخ‌های جراحی به دو دسته قابل جذب و غیر قابل جذب تقسیم می‌شوند. نخ‌های قابل جذب، پس از ایجاد خطوط و اتصالات در جراحی، در بدن تخریب شده و به صورت طبیعی از بدن خارج می‌شوند. در حالی که نخ‌های غیر قابل جذب، در بدن باقی می‌مانند و برای برداشتن آن‌ها نیاز به جراحی دوباره دارید.
در کل، برای انتخاب نخ جراحی مناسب، باید به نوع جراحی، نیاز بیمار و شرایط بدنی آن دقت کنید. همچنین، باید با توجه به نوع نخ جراحی انتخاب شده، به دقت دستورالعمل‌های استفاده و رعایت مراحل پس از جراحی را رعایت کنید.
تفاوت نخ قابل‌جذب و نخ غیزقابل‌جذب
۱. نخ‌های جراحی قابل جذب:
این نوع نخ‌ها بعد از گذشت زمانی به صورت طبیعی در بدن جذب شده و تخلیه می‌شوند. این مزیت از آنجا ناشی می‌شود که برای برداشتن نخ جراحی نیاز به جراحی دوباره نیست و احتمال عفونت و عوارض دیگر نیز کاهش می‌یابد. همچنین، این نوع نخ‌ها در مواردی که تنش‌های خیلی بالا به نخ اعمال نشود، بعد از چند هفته به صورت طبیعی در بدن جذب می‌شوند.
با این حال، یکی از معایب نخ‌های جراحی قابل جذب این است که به دلیل جذب شدن آن‌ها در بدن، قدرت نگهداری خطوط جراحی کاهش می‌یابد و احتمال بازگشت بیماری بازتاب می‌یابد. همچنین، در برخی موارد ممکن است بعضی از افراد به نخ‌های جراحی قابل جذب حساسیت نشان دهند.
۲. نخ‌های جراحی غیر قابل جذب:
این نوع نخ‌ها ماندگاری بیشتری نسبت به نخ‌های جراحی قابل جذب دارند و به دلیل این مزیت، برای جراحی‌هایی که نیاز به پشتیبانی بیشتری دارند، مانند قلبی و عروقی، استفاده می‌شوند. همچنین، به دلیل نداشتن تغییرات در بدن، این نوع نخ‌ها برای استفاده در جراحی‌های طولانی مدت و در بخش‌هایی از بدن با تنش بالا مناسب هستند.
با این حال، یکی از معایب نخ‌های جراحی غیر قابل جذب این است که برای برداشتن آن‌ها نیاز به جراحی دوباره و دسترسی به نقاط جراحی دارید. همچنین، این نوع نخ‌ها ممکن است عفونت و عوارض دیگر را ایجاد کنند و باعث ایجاد تحرک و لغزش خطوط جراحی شوند.
در کل، برای انتخاب نخ جراحی مناسب، باید به نوع جراحی، نیاز بیمار و شرایط بدنی بیمار توجه شود. در برخی موارد، نخ‌های جراحی قابل جذب بهترین گزینه هستند، در حالی که در دیگر موارد، نخ‌های جراحی غیر قابل جذب مناسب‌تر هستند. برای اطمینان از انتخاب نخ مناسب، باید با پزشک خود مشورت کرده و نظر او را در این زمینه دریافت کنید.
